• Het moest in de slotfase uit de tenen komen, maar Enter Vooruit heeft de eerste winstpartij van het jaar 2022 binnen. Het Dalfense A.S.C.’62, immer al een uiterst lastige opponent voor zwart en wit, werd na twee Enterse verliespartijen met een 3-1 nederlaag teruggestuurd naar de boorden van de Vecht. Nadat E.V. na een kwart wedstrijd leek af te stevenen op onbedreigde winst, daalde het voetballende niveau der withemden na de thee-onderbreking naar een bedenkelijk dieptepunt. Volop arbeid derhalve voor coach Jan Willem van Holland om deze week in de koppen van zijn manschappen te beitelen dat een dergelijke desastreuze terugval een volgend keer absoluut tot onverkwikkelijk malheur zal leiden.

    Foto's op www.henkpluimers.nl

    Vooreerst zat van Holland echter met een paar hoofdbrekens om elf fitte lieden op het wedstrijdformulier te krijgen. Ziekte en blessures noopten tot de oplossing van dat puzzeltje. Maar ook coach Piet de Jong van A.S.C. zat met diezelfde perikelen. Desalniettemin stonden er zaterdagmiddag 22 acteurs op de groene mat en had men bij Enter Vooruit besloten om maar eens als een drietrapsraket uit de remmen te knallen. Het blauw-witte gezelschap uit Dalfsen werd in de openingsminuten volledig onder de voet gelopen en het was aan A.S.C.-doelwachter Gerjan Potjes plus aan Enterse besluiteloosheid binnen “de zestien” te danken dat de gasten al niet binnen tien minuten naar een hopeloze achterstand waren gemanoeuvreerd. Het bleef bij één treffer van zwart-witte makelij. In de 7e minuut stuurde Sietse Velten met een dieptepass op links Sander Jansen de wijde wereld in, de kleine linkerspits hield het overzicht, vond kompaan Henri Knol rond de zestien-meter-lijn en de gepokt en gemazelde routinier liet vanaf “het halve maantje” Potjes volstrekt kansloos, 1-0. Minder dan een kwartier verderop lag de bal opnieuw achter diezelfde doelman in de touwen. Spits Wout Velten werd binnen de beruchte rechthoek in een houdgreep gelegd en dat betekende strafschop. Er zijn nog zekerheden in dit leven, want opnieuw Henri Knol benutte de zoveelste pingel uit zijn voetballoopbaan, 2-0. Toen een handvol minuten voor de wisseling van speelhelft ´de Algemene Sportclub op Christelijke grondslag 1962´ gedecimeerd werd tot een tiental, leek de zaak al vóór rust in een plooi gelegd te zijn. Job Voortman had heel Dalfsen z’n hielen laten zien en werd op weg naar goalie Potjes tegen het kunstgras gelopen. Althans in de ogen van arbiter van dienst, Bjorn van der Veen. Die versie werd aan de zijlijn, zowel bij een deel van de Enterse aanhang alsook door zo’n beetje alle Dalfsenaren die richting Enter waren getrokken, nogal betwist. De Enschedese leidsman was echter zeker van z’n zaak en dirigeerde “recidivist” Marcel Bijlenga met het trekken van het rode karton, vervroegd naar de douches.

    Maar met het getalsmatige overwicht verdween ook als een donderklap bij staalblauwe hemel, de Enterse dominantie binnen de krijtlijnen. Wat de equipe van kapitein van Holland na het schaftkwartier de verbijsterde supporters voorschotelde, was tranentrekkend. Geen aanvalslust meer te bespeuren, het oude euvel van massale terugtrekking in de eigen stellingen deed weer opgeld en een fatsoenlijk uitgespeelde kans tegen het tiental A.S.C.’ers was nauwelijks te ontdekken. De mannen van trainer Piet de Jong gingen zowaar weer geloven in betere tijden en werden steeds gevaarlijker. In minuut 65 was daar het al voorziene onheil voor E.V. Ook bij de blauw-witten gaven de routiniers het juiste voorbeeld. Chiel Pasman stuurde goaltjesdief Matthijs van Gelder op weg naar keeper Teun Nijhof en de Dalfsenaar (bij voorgaande gelegenheden al vaak doeltreffend in Enter) bracht zijn ploeg koeltjes dichterbij, 2-1. Was de angst al in de Enterse troepen geslopen, na die aansluitingstreffer leek de 2-2 nader dan de verlossende 3-1. Op de bank vond de koortsachtig coachende Jan Willem van Holland echter de winnende oplossing. De oefenmeester, toch al niet bang om jeugdspelers veel kansen te geven, bracht junior Niek Welink op het speelveld en de A1-speler greep enkele minuten later meteen maar de hoofdrol. Na een gewonnen duel slingerde Welink zich vanaf rechts door de blauwe stellingen, kapte het speeltuig voor z’n linkervoet en met een krasse uithaal zond hij het ronde projectiel als een streep langs de vertwijfeld graaiende keeper Potjes, 3-1. Over en sluiten al kon men in het hart van het dorp nog de diepe zucht horen die vanaf het sportpark De Werf opsteeg.