• Na een verstek van 15 jaren kon de competitieleider eindelijk eens weer de match tussen Enter Vooruit en D.E.S. Nijverdal in het competitieprogramma optekenen. Op het sportpark De Werf in Enter was de thuisploeg in een prettig en uiterst sportief duel over 90 voetbalminuten een maatje te groot voor de gasten (2-1), maar vergat het overwicht in wat duidelijker cijfers op het wedstrijdformulier te boekstavenen.

    Foto's op www.henkpluimers.nl

    Een prima leidende arbiter René Berkhof uit Barneveld had de zaak nog maar enkele minuten in gang geschoten of de eerste missers waren op De Werf al een feit. Al in minuut 2 dook Jelle Swiers alleen op voor doelwachter Twan Mensink, maar de D.E.S.-goalie stelde fraai orde op zaken en ook aan de overzijde was het bijna prijs toen Tom de Jong met de 0-1 op z’n pantoffel, doelwachter Teun Nijhof tot een spectaculaire redding dwong. Er zat derhalve meteen al “schwung” in de wedstrijd, maar echt ontploffen wilde het allemaal vooreerst nog niet. Enter Vooruit bouwde naarmate de minuten van het eerste bedrijf verstreken wel aan een optisch veldoverwicht, maar de twee spitsen van zwart en wit stonden veel te veel op een eiland om uit die veldmeerderheid munt te slaan. E.V. bleef volharden in voorzichtig voetbal en op de momenten dat er spijkers met koppen geslagen moesten worden, was er veel te weinig acte de présence in de Nijverdalse “zestien”. Er meldde zich te zelden een Enterse deputatie uit het middenrif of defensie naast het spitsenduo.

    De rood-zwarten verscholen zich echter niet. De mannen van coach Eddy Zwijnenberg vielen aan wanneer er mogelijkheden waren en kwamen uit een rappe oprisping ook op 0-1. De zwart-witte verdedigingslinie liet zich wat al te eenvoudig in de luren leggen door D.E.S.-aanvaller Sem van Dartel en de Nijverdaller haalde knap met links de trekker over. Nog voor de pauze trok E.V. die achterstand recht. Bij een dreigende doorbraak op de linkervleugel trachtte doelman Mensink de meubelen met z’n rechterbeen te redden, maar de knikker belandde 25 meter verder voor de voeten van Jelle Swiers. De bal werd door de Enterse middenvelder in een korte baan rond de aarde gelanceerd, kwam terug uit de dampkring en zeilde vervolgens pontificaal in de Nijverdalse netten. Prachtgoal, 1-1.

    Nadat er een kwartier in de kleedlokalen door beide coaches hernieuwde instructies waren uitgedeeld, ging Enter Vooruit in het tweede bedrijf toch steeds wat vaster en nadrukkelijker op het regisseursstoeltje zitten. Die regie werd ook al vlot op de kunstgrasmat vertaald in muntgeld. Job Voortman begon ergens aan de zijlijn aan een wandeling waarvan ie waarschijnlijk zelf bij vertrek niet wist waar die zou eindigen, dartelde langs een paar maaiende benen in rode sokken en besloot ergens rond het strafschopgebied verwoestend uit te halen. Voor evenveel had ie de knikker in de ballenvanger gejakkerd, maar de bal schroeide als een streep door “de zestien” en kletste via de onderkant van de aluminium deklat in de touwen, 2-1. Een doelpunt met de schoonheid van een meesterlijk schilderij. Met een hevig slag lag de Enterse blijdschap over de wedstrijd en gezien het spelbeeld was het wachten op meer zwart-witte vreugdedansen. Maar E.V. vertikte het om de definitieve victorie dan ook maar meteen in graniet te beitelen en bleef onvervaard knoeien met kansen én vooral met de mogelijkheden om tot grote kansen te komen. De formatie van Zwijnenberg gaf zich ook nog geenszins gewonnen, loerde op een rappe tegenstoot en werd ook nog eenmaal knap gevaarlijk toen doelpuntenmaker Sem van Dartel het speeltuig, na een voorzet van rechts, rakelings over de lat kopte. Maar verder bleef het blad met de daarop genoteerde mogelijkheden voor rood en zwart zo goed als leeg. E.V. liet geen muis meer door de stellingen  glippen, hield stevig de leidsels in handen, maar weigerde onvervaard het verschil tussen de krijtlijnen in steviger cijfers op het scorebord tot uitdrukking te brengen.